Historia Instytutu

Łukasiewicz – Instytut Mikroelektroniki i Fotoniki  (Łukasiewicz – IMiF)
powstał 1 października 2020 roku w wyniku połączenia dwóch instytutów Sieci Badawczej Łukasiewicz:

  • Łukasiewicz – Instytutu Technologii Elektronowej
    oraz
  • Łukasiewicz – Instytutu Technologii Materiałów Elektronicznych.  

Celem konsolidacji było wzmocnienie potencjału komercjalizacyjnego Łukasiewicza i rozwój nowych kierunków badawczych.
Instytuty, które utworzyły Łukasiewicz – Instytut Mikroelektroniki i Fotoniki, mają wieloletnią historię.

Instytut Technologii Elektronowej został utworzony na mocy uchwały Rady Ministrów nr 206/66 z dnia 17 lipca 1966 roku w strukturach Polskiej Akademii Nauk. Do roku 1970 ITE był instytutem Polskiej Akademii Nauk. 1 kwietnia 1970 roku, na mocy  Uchwały nr 47/75 Rady Ministrów, powstało Naukowo-Produkcyjne Centrum Półprzewodników (NPCP CEMI). W skład NPCP CEMI weszły:

  • Instytut Technologii Elektronowej (ITE) wraz z zakładami doświadczalnymi,
  • Przemysłowy Instytut Elektroniki (PIE) z Zakładem Doświadczalnym Urządzeń Technologicznych (ZDUT) w Warszawie,
  • Ośrodek Naukowo-Produkcyjny Materiałów Półprzewodnikowych (ONPMP) z Zakładem Doświadczalnym Produkcji Materiałów Półprzewodnikowych (ZD ONPMP) w Warszawie,
  • Fabryka Półprzewodników TEWA (FP TEWA) w Warszawie,
  • Zakład Przemysłu Elektronicznego (KAZEL) w Koszalinie
  • Biuro Projektowo-Technologiczne (PEWA) w Warszawie

W tym nowoutworzonym Centrum (NPCP CEMI) instytutem wiodącym zostało ITE, a główną jednostkę produkcyjną stanowiła Fabryka Półprzewodników TEWA.

Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych został utworzony w 1978 roku, w drodze przekształcenia ONPMP, na mocy Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów.

Po likwidacji Fabryki Półprzewodników TEWA w 1994 r. tereny zajmowane wcześniej przez CEMI zostały sprzedane prywatnym inwestorom. Budynki oraz stałe instalacje techniczne wyburzono, a znaczną część instalacji ruchomych i urządzeń sprzedano. Do zbycia przeznaczony był również teren z budynkiem C1/2, w którym mieściła się linia produkcyjna FP TEWA oraz linia doświadczalna ITE służące do wytwarzania układów scalonych. Konieczna stała się zmiana lokalizacji siedziby Zakładu Technologii Mikroelektronicznej ITE. W 1997 r. podpisano z Agencją Rozwoju Przemysłu (ARP) umowę na budowę budynku laboratoryjnego wraz z doświadczalną linią technologiczną w Piasecznie k. Warszawy.

W pierwszej połowie 2000 roku Zakład Technologii Mikroelektronicznej ITE został przeniesiony do nowo oddanego obiektu w Piasecznie, a w drugiej połowie 2000 r. został oddany do użytku obiekt w Piasecznie, wówczas nastąpił rozruch linii technologicznej. Rozpoczęto prace nad odtwarzaniem technologii detektorowych.

1 kwietnia 2002 roku, na podstawie Rozporządzenia Ministra Gospodarki do Instytutu ITE został włączony Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Mikroelektroniki Hybrydowej i Rezystorów w Krakowie (OBRMHiR) jako Oddział ITE w Krakowie.

1 stycznia 2012 roku, na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów, do Instytutu Technologii Elektronowej z siedzibą w Warszawie włączono Ośrodek Badawczo-Rozwojowy PREDOM-OBR.

W wyniku wprowadzenia Ustawy o Sieci Badawczej Łukasiewicz oba instytuty (ITE i ITME) w kwietniu 2019 roku zostały włączone do Sieci Badawczej Łukasiewicz. Więcej o historii  Instytutu Technologii Elektronowej można przeczytać w opracowaniu, które stanowi rozdział w książce „Polska Nauka Przemysłowa” wydanej przez Izbę Gospodarczą Zaawansowanych Technologii. Natomiast informacje o historii Instytutu Technologii Materiałów Elektronicznych można znaleźć w opracowaniu wydanym z okazji 40-lecia ITME, opublikowanym w czasopiśmie „Rynek Inwestycji”.