Czytaliście wywiad z Jose M. F. Ferreirą o szkłach bioaktywnych? Jeśli Wasza odpowiedź brzmi „tak”, nie możecie przegapić najnowszego artykułu na temat organizacji struktury szkieł bioaktywnych, w  których występuje zjawisko separacji faz (Liquid-Liquid Phase Separation – LLPS) oraz grupowania (klastrowania) się atomów Si, P, B, Na i F. Materiały te były badane z wykorzystaniem spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego (Nuclear Magnetic  Resonance – NMR) oraz symulacji Monte Carlo.

Szkła bioaktywne mają długą historię, która sięga 1969 roku, ale nadal daleko im do doskonałości. Owszem, udowodniono, że wprowadzenie boru do szkieł bioaktywnych zwiększa ich aktywność biologiczną, poprawia biokompatybilność i ich właściwości przeciwbakteryjne. Mimo to niewiele jest informacji dotyczących roli drobin boranowych oraz chemii ich połączeń w strukturze sieci szkieł bioaktywnych. Dlatego badacze z Uniwersytetu w Aveiro, Uniwersytetu w Lille, Uniwersytetu w São Paulo oraz Łukasiewicz – IMiF podjęli się rozwiązania tego problemu, wykorzystując zaawansowane techniki NMR do opisania struktury grupy szkieł bioaktywnych pozbawionych tlenków metali I grupy układu okresowego (litowców) i należących do grupy opartej na układzie CaO-MgO-SiO2-P2O5 w celu ustalenia koordynacji atomów boru i występujących w ich otoczeniu wiązań chemicznych (B‒O‒B, B‒O‒P i B‒O‒Si).

Jednak to tylko jeden z licznych wyników badań, o których mówimy. Kliknijcie link do Science Direct, aby dowiedzieć się więcej: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1359645423005335?via%3Dihub

Badania zostały przeprowadzone w ramach projektu POLONEZ BIS, nr 2021/43/P/ST7/02418, współfinansowanego przez Narodowe Centrum Nauki i program badawczy Horizon 2020 Unii Europejskiej w ramach umowy o grant Marie Skłodowskiej-Curie nr 945339.