Rozwój technologii opartych na odsalaniu wody morskiej jest nadzieją na zwiększenie dostępnych zasobów wody pitnej i uniknięcie globalnego kryzysu wodnego, który jest coraz bardziej realnym zagrożeniem dla ludzkości. Znalezienie materiałów, które pozwalają na wydajną i kontrolowaną produkcję membran odsalających jest jednak dużym wyzwaniem technologicznym.

W naszej pracy, która powstała we współpracy z badaczami z Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego (Laboratorium Materiałów Warstwowych), pokazaliśmy doświadczalnie, że porowaty azotek boru posiada właściwości odsalające, tym samym zademonstrowaliśmy jego potencjał do zastosowań jako warstwa selektywna w odsalaniu membranowym.

Badania przeprowadzone techniką SIMS jednoznacznie wykazały zatrzymanie soli w przypowierzchniowym obszarze materiału przy jednoczesnym przepuszczaniu wody przez jego całą grubość. W naszym podejściu występowanie porów jest wynikiem odpowiednio dobranych warunków wzrostu azotku boru, dlatego materiał ten ma duży potencjał do produkcji na dużą skalę oraz szybkiego wdrożenia komercyjnego.

Praca skupia się na badaniach materiałowych, a nie na metodach odsalania. Do tej pory istniały prace teoretyczne, które przewidywały że azotek boru z porami charakteryzuje się wysoką przepuszczalnością wody i bardzo dobrze “odrzuca” (filtruje) sól. Jednak według naszej wiedzy nanoporowate układy z tego materiału nie zostały jeszcze zrealizowane eksperymentalnie. Nasza praca jest więc pierwszym doniesieniem doświadczalnym potwierdzającym właściwości odsalające azotku boru. Są to jednak badania podstawowe, będące dopiero pierwszym krokiem w kierunku stworzenia w pełni funkcjonalnej membrany odsalającej.

Mamy nadzieję, że nasza praca zainteresuje innych badaczy, w szczególności tych, którzy specjalizują się w konstrukcji i charakteryzacji membran odsalających.